در ذهنم بود برای این یادداشت متنی در ارتباط با آدم های خسیس بنویسم که یاد پیامک جالبی در این رابطه افتادم: «از بچه فرد خسیسی پرسیدند: وقتی سراغ یخچال می روی چه می‌خوری؟ پاسخ داد: کتک!» شاید این داستانک کمی اغراق آمیز باشد ولی باور بفرمایید که برخی از افراد تا اندازه ای خسیس اند که هرگونه تعامل اجتماعی با آنها آزار دهنده و غیر قابل تحمل است.در واقع این شرح حال آدم هایی است که عادت دارند کمتر خرج کنند، لباس‌های ساده‌تر بپوشند، هوای حساب بانکی خود را همیشه دارند، از شنیدن صدای زنگ مهمان هراس دارند و خلاصه حسابی اهل دو دو تا چهارتا هستند تا جایی کهامروز و فردای خود را فدای روز مبادایی می کنند که معلوم نیست از نظر آنها چه زمانی است؟
البته این که انسان اهل حساب و کتاب باشد و برای آینده و زندگی خود بر اساس برنامه مشخص خرج کند در نزد هر عقل سلیمی پذیرفته شده است. به بیان دیگر صرفه جویی، قناعت و حسابگری نه تنها بد نیست بلکه جز عادت های پسندیده انسان هاست اما زمانی که اینموارد پا را از گلیم خود درازتر می کنند صفتی مذموم و غیر قابل تحمل می شوند
.
خساست امری ذاتی است نه اکتسابی. پول و درآمد برای افراد خسیس تمام زندگی آن هاست. به حدی که آنها محبت را با پول می سنجند و حتی اگر برای کسی هدیه ای می خرند به علاقه فرد مقابل، کیفیت و نوع هدیه توجهی ندارند و تنها به قیمت آن فکر می کنند. در منزل این افراد تصمیم گیری برای خرید هر وسیله ساده ای باید باکسب اجازه آن ها باشد و برای صدور این مجوز نیز باید فهرستی از توجیهات ودلایل قانع کننده بیان گردد. این افراد در برآوردن نیازهای شخصی خود نیز خساست به خرج می دهند تا حدی که در حالتی افراطی ممکن است سلامتی آنها هم به خطر بیفتد
.
این در حالیست که عرصه آفرینش مجال سخاوت وانفاق است.از خورشیدی که مى سوزد و با نور و گرماى خود به همه مخلوقات، زندگى مى بخشد تا زمینی که همه مواهبی را که در دل دارد سخاوتمندانه و بی منت در اختیار بشر قرار می دهد.و یا در وجود خود انسان قلب، دستگاه تنفس، چشم، گوش، دست و پا هیچ کدام تنها براى خودشان کار نمى کنند و هرگز در خدمت به سایر اجزاء بدن،بخلنمىورزند، بلکه آنچه را که دارند سخاوتمندانه در میان خود و تمام سلولهاى بدن به اشتراک می گذارند. حال در خلقتی که در ذاتش سخاوت حکم فرماست، آیا جایى براى انسان بخیل وجود دارد؟ آیا ناهماهنگى با عالم هستى انسان را به فساد و مرگ نمى کشاند؟
انسان خسیس برای از بین بردن بیماری خساست نیازمند تمرین است. این فرد باید پس از پی بردن به زشتی عمل خود برای ریشه کنی این صفت از قلب خویش اقدام کند و به جای آن صفت سخاوت را بنشاند. که برای تحقق این امر باید به صورت عملی به اعطای مال و بذل و بخشش بپردازد. این کار در ابتدا بسیار دشوار است، زیرا که شخص تعلق فراوان به اموال خود دارد؛ ولی به تدریج که به تکرار آن می پردازد، آسان می گردد. آسان شدن انجام عمل، علامت ثابت شدن این صفت در نفس و نشانه ای برای بهبودی و نجات از یکی از امراض مهلک نفسانی می باشد
.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
